Uit de oude doos: the hood, the dad & the smelly

In die dagen vocht Flappermans wel vaker duels uit in de
nabijheid van water. Hier delft ze het onderspit tegen
Stan.The.Man.

Oudejaarsavond 2011. Gezellig samenzijn thuis met vrienden, mislukte zelfgemaakte kaaskroketten en een pan die we bijna in de vuilbak mochten gooien, omwille van een mogelijks nog meer mislukte tarte tatin. 2011 werd met andere woorden in stijl, maar met wat minder smaak dan voorzien, uitgezwaaid. 2012 op zijn beurt werd evenzeer in stijl, maar met nog minder smaak ingezet. Met dank aan Flappermans.

1 januari 2012, omstreeks 6u30 's morgens. In onze living liggen er nog enkele feestvierders hun roes uit te stinken. Letterlijk soms. Boven liggen er nog enkelen uitgeteld na de nieuwjaarsnacht. Eén iemand heeft de festiviteiten volledig aan zich voorbij laten gaan en is bijgevolg als eerste wakker. Met stip op twee: vader die het feest wél meegemaakt heeft en zijn wakkere dochter maar al te graag uitzonderlijk eens aan zich voorbij zou laten gaan.

Vader verliest echter met een forfaitscore en besluit Flappermans dan maar haar eerste bad van het nieuwe jaar te geven. Meevaller nummer één: geen pampers in de badkamer. Vliegensvlug naar beneden. Daar aangekomen op de tippen van de tenen laverend tussen de slapende stinkerds worden de pampers en doekskes gelukkig snel gevonden. Ondertussen zit Flappermans boven flink te kakelen in de badkamer.

Eindelijk tijd voor het badje. Floor wordt uit haar pyjama gelicht en dolblij te water gelaten. En maar spatten en maar krijsen. Vader probeert haar met de moed der wanhoop tot stilte aan te manen teneinde de toorn van de andere aanwezigen niet op de hals te halen (meevaller nummer twee).

Opeens valt dochterlief echter stil en kijkt vader met strakke blik aan. Aangezien the hood her en der in huis nog lig te slapen, wordt dit een duel op leven en dood tussen the dad en the smelly... Het gekende gekreun komt naar boven. Zachtjes wordt Flappermans een tomaat... en wat later zwemmen er enkele vreemde bruinvissen rond in het bad. Meevaller nummer drie. Vervolg van het gespat en gekrijs, want Flappermans heeft haar stinkende best gedaan. 

Toch viel 2012 achteraf bekeken al bij al nog mee.

The Hems Angels

De Gordel.
Bron: foxnews.com

Gemotoriseerde-fietsverenigingen: u vindt ze overal wel terug. Zo ook in K-town en meer bepaald in onze keuken. Niet in onze living, want daar wacht het parket en als er één iets is dat stoere motards zo veel mogelijk proberen te mijden, is 't wel 't parket.

The Hems Angels. Niet voor pussies.

Plaats van afspraak was dus rond onze keukentafel. Flappermans op haar gele Harley, Bassieman op zijn rode. Wegens gebrek aan rivaliserende bendes begonnen ze mekaar te achtervolgen. En maar schateren en maar krijsen, want 't was bittere ernst. Flappermans kroop in de huid van de voortvluchtige, een rol die haar op het lijf geschreven was, sinds haar doortocht in Hoof-Centraal. Bassieman op zijn beurt was de achtervolger. Van pure inspanning ging 't ventje aan het schuimbekken* achter het stuurtje van zijn plastieken ros.

Net toen Bassieman Flappermans bijna bij de lurven had, verscheen daar echter de moederlijke arm der wet en werden ze beiden ingerekend. Uiteindelijk ging Flappermans voor deze keer vrijuit. De jongste telg daarentegen werd door de ouderlijke autoriteit opgepakt. Anders had hij na verloop van tijd waarschijnlijk gewoon zijn evenwicht verloren en een hardhandige high-five met de polybeton gedaan.

*N.v.d.v.: klaarzittende tandjes kunnen eventueel ook als verklaring ingeroepen worden.

Straaljagers

Air Flappermans
Bron: blogspot.com

Met een spaceshuttle op de oprit, enkele fietsen in de garage en Gran Turismo op de Playstation dachten we al vrij goed geëquipeerd te zijn op vlak van mobiele mogelijkheden. Tot Flappermans en Bassieman werden geboren. Sindsdien hebben we er ook twee straaljagers bij. Flappermans parkeert de hare doorgaans in het toilet, terwijl Bassieman de badkamer verkiest. Een korte schets.

Enkele maanden terug ergens. Vader voelt dat de patatjes dringend afgegoten dienen te worden en begeeft zich derhalve richting toilet. En zo geschiedt. Tot de deur van het toilet openschuift. Een moment van paniek. "Papa, wat aan doen?" "Laat papa efkes met rust, Flapper." Niet de verhoopte reactie. "Papa, wat aan doen?" "Kindje, aub." Op dat moment zet ze echter anderhalf stapje naar voor om op empirische wijze het antwoord op haar vraag te vinden. Vanuit mijn standpunt zie ik haar achterhoofd opduiken, tot bijna halverwege de porseleinen reddingsboei. Een moment van totale radeloosheid. "Flapper! Pas op!" Een ultieme heupswing redt mij van de straaljager en ternauwernood wordt het opdoemende achterhoofdje succesvol ontweken. De tweeledige ontlading laat zich gevoelen. En Flappermans natuurlijk al in geen velden meer te bespeuren ondertussen.

Air Bassieman
Bron: bouwschool.nl

Gisterenmorgen, te vroeg om goed te zijn. Bassieman is wakker. Vader is wakker. Causaal verband.
Vader begeeft zich samen met zoonlief richting de badkamer en zet Koekiepannie* op de badmat. Ondertussen laten de ochtendpatatjes zich gevoelen. Gelukkig is er in de badkamer ook een pretpot aanwezig. Met de ogen nog half gesloten en het hoofd nog ergens in dromenland laat vader de straal de vrije loop. En dan begint er opeens iets tegen mijn voeten duwen. Enkele vingertjes verschijnen op de rand van de wc... Iemand probeert zich recht te trekken aan de pot. Net als zijn zus probeert Bassieman mijn straal na te jagen. Net als hij zich bijna volledig heeft rechtgetrokken en met zijn hoofd overal tegen begint te duwen waar hij niet hoort te duwen, reikt hij met zijn rechterhandje naar het resultaat van mijn nachtelijke interne-afvalverwerking. Paniek, want ik ben begonnen aan een niet te stoppen, onomkeerbaar proces. Het handje reikt verder... en de straal stopt. Opnieuw die tweeledige ontladingszucht. En de straaljager? Die is ondertussen alweer uit het zicht verdwenen.

*Bassieman, ook wel Bassiemannie Koekiepannie genoemd

Leven in de tent

Daar staat-ie dan,

in geel, blauw en rood,

onze allernieuwste livingtent,

Zie die kleurenpracht in geel, blauw en rood.

zaterdag in den IKEA gescoord.

't Was liefde op 't eerste gezicht

tussen Flappermans en die tent

Moeder was als eerste gezwicht

en vader kreeg geen 'nee' gezegd.

Daar staat-ie nu,

onze bumbaeske livingtent,

schuddend van links naar rechts

door ons miss en onze grote kleine vent.

Flappermans en Bassieman

en een stel pluchen beren

binnententarchitectjes@work,

gelieve niet te dérangeren.

Kom gerust eens langs

maar geef een seintje van vooraf

ticketjes in voorverkoop genoeg,

voor 't circus, elke dag,
van 's morgens (veel te) vroeg.

   

De eerste schooldag (04.11.13)

De schoolgangster werd uit de wagen gelift, keek even met grote ogen om zich heen en stapte toen op haar medegedetineerden voor het komende schooljaar af. Geheel volgens de voorschriften van de kleutercode begroette ze hen met een nauwelijks merkbare knik, een monsterende van-kop-tot-teen-blik en een overtuigd stilzwijgen. Als in slow-motion zette ze enkele passen richting de klascipier van dienst, waarbij haar linkervoet in een plas water kwam te staan. Een gevoel van herkenning kwam over haar. Na de linker- volgde dra ook de rechtervoet. Een minuut later stond ze met natte schoentjes tussen de andere schoolgangstertjes. Tot de melktandjes gewapend met haar pluchenmuisboekentasje. Haar drie nagapende bodyguards gunde ze geen blik meer waardig. Weg was ze, voor haar eerste dag in Hoof Centraal…