Ze worden rap groot vandaag de dag

Dag allemaal,

Mijn zus had een mooie tekening gemaakt voor mama.

Mijn mama is de voorbije dagen in het ziekenhuis geweest, omdat het baby'tje te veel aan het duwen was. Mijn mama kreeg daar iets met een "w" of zo van, maar ik ken dat woordje nog niet. Nu is mijn mama gelukkig weer beter en dicht bij mij en mijn zus, Floortje, thuis.

Toen ik eergisteren bij mama op bezoek was, was ik wat op verkenning gegaan in het ziekenhuis, tot er bij mij ook iets begon te duwen. Geen baby'tje zoals bij mama, want ik ben een jongen. Op slag ging dat op verkenning gaan minder goed, 't werd eerder schuifelen. Toen moest mijn papa op zoek naar een nieuwe pamper, want die hadden we niet meegenomen naar het ziekenhuis.

Ik was even van mijn melk
met die vreemde pamper.

Zo zijn we bij de mevrouwen beland die mama verzorgden. Er was een mevrouw bij die zei dat ze blij was dat ze een verstopte neus had, wat ik eerlijk gezegd vreemd vond, want ziek zijn is toch niet leuk? Die mevrouwen hadden jammer genoeg geen pamper voor mij, enkel voor kindjes tot vijf kilo. Mijn papa zei dat er al zeker vijf kilo in mijn broek lag en dat vonden die mevrouwen grappig. Ik niet, want ik zat wel ferm in de merde op dat moment!

Uiteindelijk heeft een van die mevrouwen mij toch iets gegeven: zo'n grote, groene plastic doek of zo, die mama's die net een kindje gekregen hebben ook moeten dragen. 't Was iets met "maand" of zo, maar ik zag het verband niet meteen...

Een schijtvrije Bassieman is een blije Bassieman!

Toen mijn papa dat rond mijn poep deed, moest hij veel lachen. Ik ook, want eindelijk was ik verlost van mijn bolus. Van die mevrouw mochten we mijn vieze pamper daar gewoon in de vuilbak gooien, wat mijn papa toch wat riskant vond... Achteraf is die mevrouw dan ook komen vertellen dat ze mijn pamper toch maar ver weg heeft gedaan, want heel de gang stonk blijkbaar.

Eind goed, al goed, dus. Mijn mama is weer in orde en mijn poep is proper!

Slaapwel en yo de mannen!

Bassieman

Flappermans VIERt feest!

Dag allemaal,

Gisteren was het mijn eerste verjaardagsfeestje. Waarmee ik bedoel dat ik er nog eentje krijg, volgend weekend. Niet dat het mijn eerste feestje ooit was – ik ben immers geen baby meer. Vanaf dinsdag ben ik er zelfs al geen 3 × 1 meer, dus dat begint al serieus te tellen!

De kringloop.

Vorig jaar, zei papa, was het hier net als Hiroshima, na mijn verjaardagsfeestje. Dit jaar heb ik hem dat niet horen zeggen. Ik begrijp eigenlijk ook niet echt wat hij daarmee precies wou zeggen, maar hij doet wel vaker vreemd, die gekke papa!

Bendevorming.

Gisteren waren we met acht. Bassieman, da's mijn broer, mocht ondertussen gaan spelen bij één van zijn vriendjes. Daar heeft hij echter alleen maar zitten wenen. Dat is heel triestig, maar 't gaat hier nu wel over mijn feestje...

Bij 't frietkot mochten we iets eten.
Jammer genoeg niet in 't frietkot.

Dus: we waren met acht en elk van die acht had cadeautjes mee voor mij. Ik vond dat keileuk (ik vind veel "kei-" de laatste tijd), want ik had hen ook uitdrukkelijk gevraagd om pakjes mee te brengen. Nadat ik alle cadeautjes uitgepakt had en het papier aan mijn papa gegeven had, mochten we met mama op speurtocht in onze wijk. Een zekere Piet Piraat had immers overal ballonnen opgehangen die ons konden helpen om een schat te vinden.

Zelfs in 't weekend krijgen wij
soms opdrachtjes.

We hebben al die ballonnen vrij makkelijk gevonden. Zo hing er een bij 't frietkot. Mijn papa dacht dat het misschien Friet Piraat was in plaats van Piet Piraat. Eén van mijn vriendjes dacht dan weer dat we naar Fokjoe Piraat zochten. Da's wel een heel vreemde naam. Mijn papa zei dat ik mij daar allemaal niet te veel vragen bij moest stellen.

Even vreesden we dat
die piraat bij ons in huis zat.

Telkens we een ballon vonden, moesten we ook een opdracht uitvoeren. Zo moesten we op één been springen, een liedje zingen, enz. We moesten ook een lepel met een balletje in onze mond stoppen. Niemand mocht mijn lepel gebruiken, want ik had al enkele dagen 38,5° en meer koorts. Spijtig, want kusjes mocht ik ook al niet geven. Eigenlijk mag ik hier ook nooit niks! Compleet gedesillusioneerd wou ik daarom zo snel mogelijk weer naar huis. Misschien ook omdat mijn temperatuur weeral de hoogte in aan 't schieten was.

Eerst pannenkoeken en daarna op de trampoline.
Gelukkig kwamen daar geen vlekken van.

Uiteindelijk hebben mijn vriendjes dan gelukkig de schat gevonden. Die zat in de brievenbus. Mijn mama en papa krijgen wel vaker eens cadeautjes in de brievenbus, zeggen ze. Ze noemen ze fokturen of zo en zijn nooit echt blij met hun pakjes. Zouden die fokturen iets met die Fokjoe Piraat te maken hebben?

Al dat raven is voor niks goed.

Soit, toen we weer thuiskwamen, hebben we pannenkoeken gegeten en nog wat gespeeld. Zo mochten de kindjes bijvoorbeeld allemaal eens op mijn trampoline springen. En da's geen beeldspraak.

't Was dus echt wel keileuk! Zo leuk, dat ik als de eerste de beste nachtbraker meteen in de zetel in slaap viel, nog voor iedereen naar huis was. Mijn hoofdje gloeide van glorie! Of van de koorts, dat kan ook.

Mijn papa wou per sé
een foto van die vogel.

Aja, er zat ook een duif in onze tuin, kijk:

Nu ga ik verder uitzieken, want ik word precies nog zieker van al die zwevende fotootjes in mijn tekstje.
Dada,
Flappermans