Kleine briefjes aan kleine kindjes (1): Liefde is...

Liefste Floor,

Ik zie je doodgraag.
Mocht later alle grond eens onder je voeten verdwijnen,
weet dan, dat die ene zekerheid altijd overeind zal blijven.

Nu zit ik je hier dit briefje te schrijven,
terwijl jij mama’s “Liefde is…” aan het rondstrooien bent.

Waarom zijn er toch 365 dagen in een jaar?

Of was dat jaar net een schrikkeljaar
en was er nog een blaadje extra om mij te jennen?

“Lilalilaroeren, lilalilaroeren, lilalilaroeren”

Ik zou met je mee willen zingen,
maar kom niet verder dan het geluid van
imploderende bommen en Rage Against The Machine.

“Lilalilaroeren, lilalilaroeren, lilalilaroeren”

En je raakt gefrustreerd
door je rondgestrooide kalenderdagen
die zichzelf niet netjes willen stapelen.

“Lilalilaroeren, lilalilaroeren, lilalilaroeren”,
duizend bommen en nog meer granaten
en ik trots op mezelf dat ik tijdens deze zenuwcrisis
mijn exploderende zenuwbom achterwege heb kunnen laten.

Allebei ne valium?

Je al wat gekalmeerde vader.

Waarom?

Tot haar borstje volledig op was!

Flappermans is al een tijdje in een wijsneuserige fase aanbeland. Hoe ouder ze wordt, hoe meer ze nadenkt over de wereld rondom haar, hoe meer vragen ze zich stelt en hoe meer ze zo tot bepaalde inzichten komt. Zo gaf ze daarnet haar pop nog borstvoeding, tot haar borstje op was. Waarom?, zou een mens zich afvragen, maar die vraag stelt Flappermans al genoeg de laatste tijd. En zij leidt de vragendans.

- Da's wel een mooie tekening hé, Floopy?
- Waarom?

- Kijk, Flapper, die meneer heeft geen haar op zijn hoofd!
- Waarom?

- Floopy, zit nu stil, dat ik uw tandjes kan poetsen.
- Waarom?

Hoogst irritant na een tijdje, dat valt niet te ontkennen. Maar eigenlijk ook wel confronterend. Hoe alles vanzelfsprekend is voor ons, maar niet voor zo'n ukje van drie. In 85 % van de gevallen toch. Want in die andere 15 % van de gevallen, doet ze het vast en zeker om ons eens goed te testen. Lomp is ze immers verre van. Zeker niet als je haar zelf eens een waarom-vraag stelt, 's nachts, op een onmenselijk uur, naar aanleiding van een volgeplast bed:

Zelfs aan bloemen snuiven doet ze als een grote.

- Floor, toch. Kunt gij nu niet gewoon slapen en niet in uw bed plassen, zoals iedereen, met uitzondering van sommige 5x20'ers uit onze straat, dit door het laten afweten van bepaalde lichamelijke processen?
- Waarom?
- Ja, waarom? Waarom plast gij nog in uw bed?
- Kan gebeuren hé, papa.
- <grmbl>
- Ik ben nog klein hé, papa.

... en op zulke momenten is ze naar haar eigen mening toch nog niet zo groot als ze zelf vaak beweert. Maar wel groot genoeg om in het holst van de nacht lucide antwoorden te geven op waarom-vragen. We kunnen er nog van leren...