 |
| En dan verwonderd zijn dat ze overdag moe zijn. |
Dag en nacht staan we klaar voor onze kinderen. Correctie: 's nachts staan we vooral op voor onze kinderen. Want van tijd tot tijd kan het hier een serieuze beestenboel zijn in huis, met allerhande dieren die om de haverklap onze nachten komen verstoren.
Bassieman ligt in zijn nest vooral in de clinch met zijn pluchen dieren. Soms krijgen die een nachtelijk zetje en belanden zo langs de verkeerde kant van zijn bed. Gevolg is dat onze jongsten overmand wordt door een existentiële eenzaamheid en het op een krijsen zet, wat gelukkig doorgaans straal genegeerd wordt door zijn zuster. Ook zijn ouders proberen dat te negeren, doch minder succesvol. Dan is het in het donker zoeken naar een gestrand beest en daarna met een tut in de hand naar een huilend snaveltje. Vervolgens keert de stilte gelukkig terug en is het opnieuw op de tast terug naar het ouderlijke bed. Soms komt men dan teensgewijs onzacht in aanraking met een onverwacht voorwerp en wordt men overmand door een gevoel van existentiële irritatie. Gelukkig niet gevolgd door een krijsen, maar eerder een binnensmonds gevloek.
 |
Stom beest.
Bron: nl.forwallpaper.com |
Als Bassieman kan krijsen, dan slaagt Flappermans er de laatste tijd iets te vaak in om nog ongekendere toonhoogten te bereiken. Want ook zij heeft last van nachtdieren. Op reis bijvoorbeeld was één van haar bedspijlen magischerwijs veranderd in een slang en afgelopen nacht werd ze dan weer in haar dromen lastiggevallen door een uil. Zei ze toch half verdwaasd toen ze volkomen pedagogisch verantwoord tussen ons in kwam liggen.
Voordeel is echter dat de stilte daarna altijd terugkeert en er weer een existentiële rust over onze stulp nederdaalt. Vaak wordt die dan echter weer stampvoetjesgewijs doorbroken, waarbij Flappermans het onderwerp is en ondergetekende immer het lijdend voorwerp. Er wordt 's nachts bij ons thuis inderdaad nogal wat binnensmonds afgevloekt, besef ik nu.
 |
Nachtmerries kunnen verschrikkelijk sucken.
Bron: dzjiedzjee.blogspot.com |
En alsof twee van de vier nog niet genoeg zijn, gaat ook de vaderfiguur de laatste weken al te vaak ongewild het gevecht met de nachtmerries aan, waarbij de hengsten van dienst verdacht veel op beestachtige IS'ers of andere Boko Harams gelijken. Verschil is wel dat het krijsen achteraf tot een absoluut minimum herleid wordt en er nog minder sprake van fysiek leed is. Toch zijn er leukere dingen dan nachtelijke bezoekjes aan extremistische dierentuinen.
De moederfiguur ten slotte, blijkt daarentegen een grote dierenvriend in haar dromen. Die schrikt amper wakker en valt hoogstens te betrappen op wat occasioneel geraaskal dat iets weg heeft van één of ander Arabisch dialect...
En dan zou een mens verwonderd zijn dat hij 's nachts in zijn slaap bezoek krijgt van een moordzuchtige islamist. Het laatste woord is hierover nog niet gezegd!
Slaapwel, in de mate van het mogelijke.
